“Dünyâyı terk eyle ki
Allahü teâlâ seni sevsin. İnsanların malına göz dikme ki, herkes
seni sevsin!”
Ahmed bin Abdülvâhid hazretleri
hadîs ve fıkıh âlimlerindendir. 564 (m. 1168)’de Şam’da doğdu. 623
(m. 1226)’de vefât etti. Naklettiği hadis-i şeriflerden
bazıları:
“Eshâb-ı Kehf, hazret-i Mehdî’nin
yardımcıları olacaktır ve İsâ (aleyhisselâm) bunun zamânında
gökten inecektir. İsâ (aleyhisselâm) Deccal ile harb ederken,
hazret-i Mehdî, onunla berâber olacaktır. Bunun hükümdârlığı
zamânında, her zamankinin aksine olarak ve hesâpların tersine
olarak, Ramazân-ı şerîfin ondördüncü günü güneş tutulacaktır ve
birinci gecesinde ay tutulacaktır.”
“Benî İsrâîl yetmişbir fırkaya
ayrılmıştı. Bunlardan yetmişi cehenneme gidip, ancak bir fırkası
kurtulmuştur. Nasârâ da yetmişiki fırkaya ayrılmıştı. Yetmişbiri
cehenneme gitmiştir. Bir zamân sonra, benim ümmetim de yetmişüç
kısma ayrılır. Bunlardan yetmişikisi cehenneme gidip, yalnız bir
fırkası kurtulur." Eshâb-ı kirâm, bu bir fırkanın kimler olduğunu
sorduğunda buyurdu ki: "Cehennemden kurtulan fırka, benim ve
Eshâbımın gittiği yolda gidenlerdir.”
“Gizli yapılan günâhın tevbesini
gizli yapınız! Âşikâre yapılan günâhın tevbesini âşikâre yapınız!
Günâhınızı bilenlere, tevbenizi duyurunuz!”