"Âdemoğlunun emr-i ma’rûf, nehy-i münker ve insanların arasını
bulmak için söylediği sözlerin dışındaki her sözü aleyhinedir."
Kâdı’l-kudât Ebû Sâib Hemedânî hazretleri Şafiî âlimlerinin
büyüklerindendir. 264 (m. 878)’de İran’da Hemedan’da dünyâya geldi.
Cüneyd-i Bağdâdî’nin sohbet ve teveccühleriyle şereflendi. Tefsîr,
hadîs, fıkıh üzerine pek kıymetli kitaplar telîf etti. Şafiî
mezhebindeki ilk "Başkadı" bu zâttı. 350 (m. 961) yılında vefât
etti. Ebû Sâib, Bağdâd’da bir mecliste anlattı:
“Muhammed bin Yezîd bin Huneys, Süfyân-ı Sevrî’nin huzûruna
varınca, Süfyân-ı Sevrî ondan, bir hadîs rivâyetinde bulunmasını
istedi. O da Ümmü Sâlih, Safiyye binti Şeybe, Peygamberimizin
(sallallahü aleyhi ve sellem) mübârek zevcesi Ümmü Habîbe’den
(radıyallahü anha) senedi kadınlardan olan şu hadîs-i şerîfi
rivâyet etti: Peygamberimiz “Âdemoğlunun emr-i marûf, nehy-i münker
ve insanların arasını bulmak için söylediği sözlerin dışındaki her
sözü aleyhinedir” buyurdu. Bunun üzerine Süfyân-ı Sevrî hayret
etti. “Bir kadın, bir kadından, o da kadından, o da Resûlullahtan
rivâyet ediyor” dedi. Bunun üzerine Yezîd bin Huneys, “Bundan daha
çok hayret edeceğin şey, Allahü teâlânın kitabında vardır ki, Nisa
sûresi 114. âyetinde meâlen “Onların fısıldanmalarının çoğunda
hayır yoktur. Meğer ki sadaka vermeyi, bir iyilik etmeyi ve
insanlar arasını düzeltmeyi emredenlerin olsun.” Ve’l-Asr sûresinde
meâlen “Asra yemîn ederim ki, insanlar muhakkak hüsran içindedir.
Ancak îmân edenlerle, sâlih ameller işleyenler, bir de birbirlerine
hakkı tavsiye, birbirlerine sabrı tavsiye edenler ziyanda
değildirler" buyuruluyor, diye cevap verdi.