“Kendi nefsinden râzı
olan, aldanmıştır. Ona güvenen, mağrur ve yolunu
şaşırmıştır.”
Şeyh Zeyneddîn hazretleri Hanbelî
mezhebi fıkıh âlimidir. 675 (m. 1276) senesinde Lübnan’da
Balebek’te doğdu. Birçok yeri dolaşıp, hadîs-i şerîf dinledi.
Hanbelî fıkhında ve fetvâ işlerinde çok yükseldi. Şeyh İmâdüddîn
el-Vâsıtî’nin sohbetlerinde bulunduktan sonra, tasavvuf ilminde çok
yüksek derecelere kavuştu. Yüksek hâlleri ve kerâmetleri çoktur.
734 (m. 1333) senesinde Balebek’te vefât etti. Buyurdu
ki:
“Takvâ, dîni ıslâh, nefsi
muhafaza eder ve mürüvveti süsler.”
“Akıllı; alçak dünyâdan el çeken,
Cennet-i a’lâya göz dikendir.”