“Göz harama bakmayı terk
edinceye kadar, onun tatlı uykusunu
kaçıracağım.”
Zâhirüddîn Muhammed Ruzrâverî
hazretleri hadîs, fıkıh ilimlerinde âlim, edîb ve şâirdir. 437 (m.
1045)’de İran’da Ehvaz’da doğdu. 487 (m. 1094) senesinde Medîne-i
münevverede vefât etti.
Bu mübarek zat, evinde ilmî
çalışmalar yapar, Kur’ân-ı kerîm okur, sonra dışarı çıkardı.
Ayrıca, zengin olup, çok sadaka dağıtırdı. Bir defasında soğuk bir
günde, kendisine bir kâğıt parçası verilmişti. Kâğıtta, bir yer
tarîf edilerek, falan yerde bir ev vardır. Bu evde bir kadın, dört
yetim çocuğu ile aç ve elbisesiz oturmaktadır. Yardıma çok
muhtaçdır, yazılı idi. Bunu okuyunca bir arkadaşını çağırdı,
yiyecek ve giyecek verip: “Onlara yiyecek ve giyecek götür. Yedir
ve giydir” dedi. Paltosunu çıkardı ve yemîn ederek, “Onları doyurup
giydirmedikten sonra giymeyeceğim” dedi. Arkadaşı gidip, onlara
yiyecek ve giyecek verdi. Sonra gelip verdiğini ona bildirdi.
Soğuktan titrediği hâlde, o gelinceye kadar paltosunu giymedi. Çok
hayır ve iyilik yapan bir zât idi. Şiirlerinden bazı beyitlerin
tercümesi şöyledir:
“Gözün ağlayıp sızlamasına, kanlı
yaşlar akıtmasına bakmadan ona ceza vereceğim.”
“Göz harama bakmayı terk edinceye
kadar, onun tatlı uykusunu kaçıracağım.”