Dost, düşman, herkesi
güler yüz ve tatlı dil ile karşılamalı, hiç kimse ile münâkaşa
etmemelidir.
Mahvî İsa Efendi Osmanlı
âlimlerindendir. Bolu’nun Gerede ilçesinde doğdu. İstanbul’a
giderek medrese tahsilinden sonra Fethi Abdülkerim Efendi'nin
sohbetlerine devam etti ve halifesi oldu. Süleymaniye Camii'nde
vaizlik vazifesi verildi. 1127 (m. 1715)’de hac dönüşünde Şam'da
vefat etti.
Bu mübarek zat, vaaz ve
sohbetlerinde buyurdu ki:
Dost, düşman, herkesi güler yüz
ve tatlı dil ile karşılamalı, hiç kimse ile münâkaşa etmemelidir.
Herkesin özrünü kabul etmeli, kabahatlerini affetmeli, zararlarına
karşılık yapmamalıdır. Dervîşlik, yalnız, namaz, oruç ve geceleri
ibâdet yapmak değildir. Bunlar, herkesin yapacağı kulluk
vazîfeleridir. Dervîşlik, kalb kırmamaktır. Bunu yapabilen, Allahü
teâlânın rızasına kavuşur. [Velî olur]. Velî, Allahü teâlânın
sevgisine kavuşmuş sâlih insan demektir.
Fütüvvet [mertlik], düşmanlık
edene iyilik yapmak, seni...