"Dünya sevgisinin kalpten çıktığının alâmeti; bulunca vermek,
olmayınca kalben rahat olmaktır..."
Ebü'l-Hasan Şâzilî hazretleri büyük velîlerdendir. 1196 (H.592)
senesinde Tunus'un Şâzile kasabasında doğdu. 1256 (H.654) senesinde
hac yolculuğu sırasında Hamisre'de vefât etti. Küçük yaştan
îtibaren ilim öğrenmeye başladı. Tefsîr, hadîs, fıkıh, usûl, nahiv,
sarf, lügat ilimleri yanında, zamânın fen ilimlerinde de yüksek
âlim oldu. Abdüsselâm İbn-i Meşîş hazretlerinin sohbetlerine devam
ederek tasavvufta ilerledi. İcazet aldıktan sonra İskenderiyye'ye
yerleşti. Orada çok talebe yetiştirdi.
Kendisi anlatır: "Bir gece rüyâmda hazret-i Ebû Bekr-i Sıddîk'ı
gördüm. Bana; "Dünyâ sevgisinin kalpten çıktığının alâmeti nedir,
biliyor musun?" diye sordu. Bilmediğimi söyleyince; "Dünya
sevgisinin kalpten çıktığının alâmeti; bulunca vermek, olmayınca
kalben rahat olmaktır" buyurdu.
Ebü'l-Hasan-ı Şâzilî hazretleri Hizbü'l-Bahr adlı kitabındaki
tesbihleri ve duâları okur ve okuturdu. Hizbü'l-Bahr okumanın
dertlerden, sıkıntılardan kurtulmaya vesîle olduğunu bildirirdi.
Okunmasını istediği Hizbü'l-Bahr hakkında şöyle buyurdu:
Dârimî'nin Müsned'inde Abdullah ibni Mes'ûd (radıyallahü anh) diyor
ki: "Evde Bekara sûresi başından Müflihûn'a kadar beş âyet okunduğu
gece, şeytan o eve girmez." Peygamber efendimiz sallallahü aleyhi
ve sellem buyurdular ki: "Bir evde, şu otuz üç âyet okunduğu gece,
yırtıcı hayvan ve eşkıyâ, düşman, sabaha kadar canına ve malına
zarar yapamaz: Bekara sûresi başından beş âyet, Âyet-el-Kürsî
başından 'Hâlidûn'a kadar üç âyet, Bekara sonunda 'Lillâhi'den sûre
sonuna kadar üç âyet, A'râf sûresinde, 'İnne Rabbeküm'den
'Muhsinîn'e kadar, elli beşten îtibâren üç âyet, İsrâ sûresi
sonundaki 'Kul'den iki âyet,