"Allahü teâlânın evliyâ kullarının üstünlüğünü kabul etmeli ve onlara çok hürmet göstermelidir. Çünkü onlara, kıyâmet gününde korku ve hüzün yoktur."
Ali bin İbrahim Husrî hazretleri evliyanın büyüklerindendir. 593 (m. 901)’de Basra'da doğdu. Gençlik yıllarında Bağdat'a giderek Ebû Bekr Şiblî'nin sohbetlerine devam etti ve icazet aldı. Mansur Camii'nin karşısındaki dergahında talebe yetiştirdi. 371 (m. 981)’de Bağdat'ta vefat etti.
Bir sohbetinde buyurdu ki:
Allahü teâlânın evliyâ kullarının üstünlüğünü kabul etmeli ve
onlara çok hürmet göstermelidir. Çünkü onlara, kıyâmet gününde
korku ve hüzün yoktur. Velî olan kimse, cenâb-ı Hakka pek fazla
muhabbet besler, îmânları kemâl mertebesindedir ve takvâ
üzeredirler. Allahü teâlâ, evliyâsına zorluk göstermez.
Bazı semâvî kitablarda;
“Benim evliyâ kullarımdan birine eziyet eden, bana harp ilân etmiş
olur” buyurulmaktadır.
Cenâb-ı Hak, evliyâ kullarını korur, onlara eziyet edenlerden intikam alır. Onları sevenleri ise muhafaza eder, korur. Evliyâ ile beraber olmalı, onları sevmelidir. Onlar hakkında kötü olan sözleri hiçbir zaman sarf etmemeli, sû-i zan etmeyip, hüsn-i zan içinde bulunmalıdır.
Allahü teâlânın sevgili kulları olan evliyâyı vesile ederek, cenâb-ı Haktan bir şeyler istenebilir. Onları vesile ederek bazı ihsânlara kavuşulursa, bu yardımları ve ihsânları evliyâdan bilmemek lâzımdır, ihsânı yapan Allahü teâlâdır. Çünkü veliler, kendiliklerinden bir şey yapmazlar. Allahü teâlâ onları çok sevdiği için, onların duâ ve hatırı ile yaratır.