"Buradan hemen çık.
Burada bir şey olacak. Burası birkaç gün içinde
yıkılacak.”
Muhammed Urre hazretleri Şam’da
yetişen Şafiî mezhebi âlimlerinden ve evliyânın büyüklerindendir.
999 (m. 1590)’da vefât etti. Kerâmetleri pek çoktur:
Bir gün câmisinde zikir ile
meşgûl olurken, Allahü teâlânın aşkı ve kendisini kaplayan
tasavvufî hâl sebebiyle kendinden geçerek ve elinde olmayarak
“Allah” diye bir sayha etti. Câminin hemen yakınında bir yerde de,
bazı kimseler toplanmışlar, sohbet ediyorlardı. Bu kimseler
arasında, Anadolu’dan gelmiş olan biri de bulunuyordu. O toplulukta
bulunanlar, Muhammed Urre’nin sayhasını işittiler. Birisi dedi ki;
“Bu sayha kimindir?” Başka birisi de; “Muhammed Urre’nindir” dedi.
Anadolu’dan gelen zât, bu ismi duyunca hayretle; “Muhammed Urre bu
beldeden midir?” diye sordu. Diğerleri “Evet” dediler. Anadolulu;
“Allahü teâlâ ona uzun ömürler versin” dedi. Bu sefer diğerleri
hayret edip; “Sen onu nereden tanıyorsun?” dediler. Bunun üzerine o
kimse yemin ederek; “Ben onu Rodos vakasından tanıyorum. Rodos’un
fethi sırasında, Muhammed Urre’yi Kanunî Sultan Süleymân Hân’ın
önünde, işte bu gözlerim ile görmüştüm. Şimdi bu sırada acaba
nerededir? Yerini bilseydik gidip kendisini ziyâret ederdik” dedi.
Onlar da; “İşte şu yakındaki câmidedir” dediler. Anadolu’dan gelen
zât, hemen o câmiye gidip Muhammed Urre’nin elini öptü.
Duâsını aldı.
Muhammed Urre’nin talebelerinden,
sevdiklerinden birisinin, çarşıda bir dükkânı var idi. Muhammed
Urre, bu talebesini sever, ara sıra dükkânına uğrardı. Bir gün bu
talebesine buyurdu ki:
“Bu dükkânı boşalt. Buradan hemen
çık. Burada bir şey olacak. Burası birkaç gün içinde
yıkılacak.”