“Dünyâ için, dünyâda
kalacağın kadar çalış! Âhıret için, orada sonsuz kalacağına göre
çalış!.."
Ebû Bekr-i Şiblî hazretleri
evliyânın büyüklerindendir. 247 (m. 861) senesinde Samarra’da
doğdu. Bağdâd’a gelip, buraya yerleşti. Cüneyd-i Bağdadî
hazretleninin talebesidir. Cüneyd-i Bağdadî onu çok sever, ziyade
önem verirdi. Onun için “Her kavmin bir tacı vardır. Bu kavmin tacı
da Şiblî’dir. Ebû Bekr-i Şiblî’ye, birbirinize baktığınız gözle
bakmayın. O müstesna bir kimsedir” buyururdu. Cüneyd-i Bağdadî
hazretlerinden sonra onun yerine geçip, yüzlerce talebe yetiştirdi.
Aynı zamanda Mâlikî mezhebinin fıkıh âlimlerinden olup, İmâm-ı
Mâlik hazretlerinin Muvatta’sını ezbere bilirdi. Zamanının bir
tanesi olan Ebû Bekr-i Şiblî 334 (m. 945) senesinde vefât
etti.
Şiblî hazretleri buyurdu ki:
“Dörtyüz hocadan ders okudum. Bunlardan dört bin hadîs-i şerîf
öğrendim. Bütün bu hadîslerden bir tanesini seçip kendimi ona
uydurdum, diğerlerini bıraktım. Çünkü, kurtuluşu ve ebedî saâdete
kavuşmayı bunda buldum ve bütün nasîhatleri hep bunun
içinde...