"Rabbine karşı kulluk vazîfesini yerine getirirken,
yaptığın ibâdetlerde de gâfil olma!"
Ebüssü’ûd Cârihî hazretleri evliyânın büyüklerindendir. 930 (m.
1523) senesinde Mısır’da vefât etti. Şehâbeddîn Merhûmî’den ilim
öğrendi. Tasavvuf yoluna girdi. Hârika ve kerâmetler sahibi idi.
Çok talebe yetiştirdi.
Ebüssü’ûd Cârihî buyurdu ki:
Senelerce çalışıp öğrendiğim bilgileri ve güzel ahlâkı, insanlara öğretmek için çırpınıyordum. Tek kişi olsun, benden Allahü teâlâya kavuşturan yolu talep etmiyordu. Gelenler, ancak şu sözleri söylemek için geliyorlardı: “Efendim bana zulmetti”, “Hanımım beni üzüyor”, “Hizmetçim tembel”, “Komşum bana eziyet ediyor”, “Ortağım bana hıyânet etti...” Ben de bu sözler karşısında onlarla uğraşmak istemedim. Yalnızlığı seçtim. Bunun, benim için daha hayırlı olduğunu anladım. Ne kimse beni anladı, ne de ben kimseyi tanıyabildim.”