Çeşitli medreselerde
müderrislik ve Yezd kadılığında bulundu. 909 (m. 1503) yılında Şah
İsmail İran’a hakim olup Şiiliği resmî din ilan edince,
Meybüdî'nin de arasında bulunduğu Sünnî âlimleri huzuruna çağırtıp
Hazret-i Ebû Bekir, Ömer ve Osman'a (radıyallahü anhüm) hakaret
etmelerini istedi, hiçbiri bu arzusunu yerine getirmedi ve bu
sebeple şehid edildiler. Kadî Mir Meybüdi şöyle
buyurdu:
Allahü teâlâ affedicidir,
affedenleri sever. Kur'an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki: (Affet,
marufu emret ve cahillerden yüz çevir!) [Araf 199]
Hadis-i şeriflerde de buyuruldu
ki: (Affedin ki, Allahü teâlâ da sizi affetsin ve şerefinizi
yükseltsin!) (Allah rızası için affedeni, Allahü teâlâ yükseltir.)
(Kendinden uzaklaşanlara yaklaşmak, zulmedenleri affetmek, kendini
mahrum edenlere ihsan etmek, güzel huylu olmaktır.)