Cinnîlerin ve insanların
yaratılması, Allahü teâlâyı tanımaları
içindir...
Fahrülislâm Muhammed Fârikî
hazretleri Şâfiî fıkıh âlimidir. 429 (m. 1037)’de Meyyâfârikîn’de
(Diyarbakır-Silvan) doğdu. Burada ve Diyarbekir’de devrinin büyük
âlimlerinden fıkıh dersleri aldı. Daha sonra Bağdat’a giderek
Nizâmiye Medresesi’nde müderris olarak görevlendirildi. 507’de (m.
1114) Bağdat’ta vefat etti. “el-Umde fî fürûi’ş-Şâfiiyye” isimli
fıkıh kitabında buyuruyor ki:
Allahü teâlâ, "Ganiyy-i
mutlak"tır. Yâni, hiçbir şey için, hiçbir şeye muhtaç değildir. Ne
kendine, ne sıfatlarına, ne de fiillerine, hiçbir sûretle hiçbir
şey lâzım değildir. Varlıkta muhtaç olmadıkları gibi, zuhûrda,
belli olmakta da, ihtiyaçları yoktur. Yaratılmakla, biz
kıymetlendik, şereflendik. Allahü teâlâda bir şey artmadı.
Ez-zâriyât sûresinin, (Cinnîleri ve insanları, ancak bana ibâdet
etmeleri için yarattım) meâlindeki ellialtıncı âyeti gösteriyor ki,
cinnîlerin ve insanların yaratılması, Allahü teâlâyı tanımaları
içindir ki, bunlar için şeref ve saadettir. Yoksa...