Süper Lig’de sezonun 59’uncu maçını izledik, sanırım yılın en
güzel maçlarından biriydi bu. Sürekli gitti geldi, 3-2 bitti ama
4-4 veya 5-5 de bitebilirdi pekala. 80’inci dakika itibariyle
toplam sadece 12 faul yapılmışken, iki takımın 18 şut atması da,
bunu gösteren güzel bir istatistikti zaten. Tudor,
değişiklik yapmalıydı
Galatasaray bildiğimiz gibiydi, iç sahada sezon başından beri
olağanüstü coşkulular, istekliler, arzulular. Skor ne olursa olsun
aynı oyunu oynuyorlar, sürekli arıyorlar, sürekli üçüncü bölgede
çoğalma hedefindeler. Maçın 2-0’dan 2-2’ye gelmesinin temelinde de
biraz bu var zaten. Hiçbir an skoru korumayı düşünmediler, 2-0’ken
de fazlasını aradılar, 2-1’ken de. Özellikle 2-1’ken Rodrigues’in
direkten dönen topu, Feghouli’nin ve Gomis’in net pozisyonları
değerlendirememesi elbette Galatasaray’ın şanssızlığı... Ama
Tudor’a acaba bir kez daha şu maçı oynama şansı verseniz, 2-1’ken,
oyun bu kadar gidip geliyorken, Karabük de orta sahayı yürüyerek
geçiyorken bir oyuncu değiştirmeliydim der miydi acaba? Bence
70’lerde Rodrigues’i çıkarıp, orta sahayı Denayer’la üçlemek,
Galatasaray için daha güvenli bir tercih olabilirdi. Ama sanırım
Galatasaray’ın bu yılki alametifarikası bu: Coşkuları olağanüstü.
Hiç geri vites yapmıyorlar. Bu da şu anda onları ligin en iyi
futbolunu oynayan takımı yaptı zaten. Çıkarken kaybetme
zaafını Sivas gösterdi
Yenilmelerine rağmen Karabük’ün bu saygıdeğer oyununun da hakkını
vermek gerek. İkinci kez geçici görev alan Levent Açıkgöz’e
gönülden tebrikler. Karabük kesinlikle hoca aramama...