Ronaldo şöyle yanıtlamıştı sorumu: “Aklıma ilk gelen kelime, direnç. Sonra dayanıklılık... Çok yakın oynuyorsunuz ve kolay vazgeçmiyorsunuz”.
Ronaldo o sırada daha 23 yaşındaydı, Türkler’le çok fazla oynamamıştı ve tanımı hiç de fena değildi bence. Zaten bana Türk ligini tanımla deseniz ya da, “Süper Lig’i diğer liglerden ayıran şey nedir” diye sorsanız, şöyle yanıt veririm: “Burası çarpışma ligi. Bu lig, göğüs göğüse oynanan bir lig. Burada futbol kemik kemiğe. Çok faul çalınır, az kart çıkar. Takımların çoğunun şeması doğrudur, alan bırakmazlar.” KIRMIZI KART ADiL OLMADI Dün klasik bir Süper Lig maçı izledik Vodafone Park’ta. Özellikle ilk devrede Malatyaspor, takım şemasını hiç bozmadı. Çok doğru durdular, hiç boşluk bırakmadılar. İkili mücadelelerde serttiler. Böyle takımlar 0-0’ken olağanüstü dirençlilerdir hep. Rakipleri gol bulana kadar şekilleri bozulmaz. Ve böyle takımları bozmak için birkaç yolunuz vardır: Ya olağanüstü yetenek ortaya koymalısınız. Dün 2-3 kez Ljajic yaptı sadece bunu. Ya da iyi duran top organizasyonları yakalamalısınız. 21’de Quaresma’nın dışarıya çıkardığı, Ljajic’in vurduğu organizasyon sonuçsuz kaldı. Ama 51’de artık klasikleşen bir bağlantı çıktı sahneye: Quaresma-Pepe bağlantısı... Maçı da o bağlantı koparttı zaten... Dünle ilgili sanırım iki detayı da pas geçmemek gerek: Romanya önünde 79 dakika oynayan Ljajic hazır gelmiş. Son derece klas bir futbol koydu ortaya. Umut veren hakemlerinizden Umut Meler’se çok kötü bir gün geçirdi gerçekten. Özellikle Medel’in atılışı, hiç adil olmadı......