Martinez, De Bruyne ile “sahte dokuz” sürprizi yaptı. Southgate, İsveç’in önde baskısını uzun vurarak kırdı. Lloris, Courtois ve Pickford, maçların kaderini eldivenleriyle değiştirdiler.
DÜNYA Kupası’nda çeyrek finallerle birlikte iki ana unsur ön plana çıktı: Menajerlerin taktik hamleleri ve kaleciler... Fransa-Uruguay maçında duran top düellosu şeklinde bir ilk yarı oynandı. Peş peşe iki aynı kafa vuruşundan biri gol oldu, birini Lloris adeta uzayarak kurtardı ve fişi çekti. Kritik kaleci katkıları Courtois-Neymar ve Pickford-Claesson pozisyonlarında da sürdü. Özellikle Brezilya-Belçika eşleşmesinde kaleci farkı bariz biçimde çıktı ortaya. Alisson’un büyük maçlarda sıradanlaştığını Roma-Liverpool eşleşmesinde de görmüştük halbuki...
Tabii Dünya Kupası’nda çeyrek final oynuyorsanız, taktik mükemmelliğe de ihtiyacınız var. İsveç, ikinci turda İsviçre’ye karşı önde baskı yaparak başlamış; kazandıkları toplarla rakiplerine ciddi zorluk çıkarmıştı. Turu da öyle geçtiler zaten. Ama Southgate o maçı iyi analiz etmiş, İsveç’in öne baskı için geleceğini öngörmüş ve alışılmışın dışında defalarca uzun vurdular Kane’e. Ve baskıyı aştılar böylece. Oysa rakip menajer Janne Andersson, İngilizler’in turnuva başından beri duran toplarda kullandığı “sevgi treni” metoduna çare bulamadı. İsveçliler ilk günden beri duran toplarda alan savunması yapıyorlar ve İngiltere’nin tren zaferini engelleyemediler.
Messi gözyaşlarıyla veda etti, Ronaldo elendi, Neymar yok, Salah zaten hiç başlayamadı. Süper yıldızların tesir edemediği bu Dünya Kupası’nda kalan dört maçta da sanırım ön plana daha çok menajerler ve kaleciler çıkacak gibi.
4 BÜYÜKLER TAKAS DÜŞÜNEBİLİR Mİ?
1998’de Ganz Inter’den Milan’a, Frezzolini Milan’dan Inter’e geçti. 2001’de Guly Inter’in, Pirlo, Brocchi ve Domoro Milan’ın yolunu tuttular. 2002’de Helveg, Ümit ve Coco Milan’dan Inter’e, Seedorf ve Simic Inter’den Milan’a transfer oldular. Aynı kentin düşman kardeşleri, yıllarca sürdürdüler bu takas alışkanlığını.