Benim oğlum açlıktan öldü.
Evet, açlıktan.
Yani bir şey yemediği için.
Yani bu yüzyılda, bu teknolojide, bu kadar konuşan dünyanın
ortasında…
Açlıktan.
Susmadım.
Saklamadım.
Söylüyorum işte:
Benim oğlum öldü…
Ve siz, sadece izlediniz.
Ey dünya liderleri…
Ey ekran başında ağzı dolu “insanlık” diyerek konuşanlar…
Ey “endişeliyiz” deyip sonra bana bisade kahve diyenler…
Benim oğlum açlıktan öldü.
Siz o sırada ne yapıyordunuz?