Kadın mücadele sürecinin bir aşamasında şu gerçeğin farkına vardım. Topluma bir biçimde dayatılan, benim de büyük bir gururla benimsediğim şu tutum yanlış sonuçlar veriyor:
Kadınlar kadın meselesiyle ilgilenir, fikir geliştirir, çözüm arar.
O zaman görev bölüşümü üst düzey siyasetle, ekonomi gibi...Türkiye'mizin genel sorunları gibi.. yani iktidara ulaşma ve aday olma yollarıyla erkekler ilgilenire varıyor.
Kadın işi... erkek işi hesabı.
Emperyalizm bunun üzerine atladı. Kadın mücadelesi içeriğinden ve sonuç vericiliğinden koparıldı. Yandan yandan muhalefet yapmalarına izin verildi. Ama sınırınızı bileceksiniz haaa...
Hatta sistem, emperyalizmin gelişme ve yayılma sürecine koşut olarak 70'lerden bu yana başka seçenekler de sundu. Eşcinsel ol... cinselliğini vurgula... özgür “bra hareketi”... Amerikan dekoltesi... yırtık pantolon... al sana sonsuz muhalefet hakkı... Hükümetlerine; senin san diye en güzel kentinin, İstanbul'un adını verdiğim sözleşmeleri bile dayatırım. Erkeklerin de saçını uzattı mı oh işte ne güzel eşitlik ne güzel demokrasi!!
Herkesin aklı birkaç karış kısaldı.
BİR PARMAK BAL DEĞİL
Kadınlarımızın yaşamına ne kadar dokunabiliyoruz.
Doğrudur, en iyi biz biliriz. En uygun çözümü de biz üretiriz. Sonuca ulaştırıcı gerçek değişiklikleri, bir parmak bal değil; kurulu düzeni yeniden tasarlayacak değişikliklere önderlik ederiz. Ama bu aynı zamanda erkek işidir.
Toplumda erkeği değiştirmeden; hemen bir örnek verelim, “taciz, tevavüz, şiddet” sorununu çözebilir misiniz?
Benim aslan oğlumun elinin kiridir.... yıkayıverir geçer... o da hak ediyordur... kaşınmıştır... sorun böyle çözülür...
Baba o çocuğun gözünün önünde anneye şiddet uygular... basın reyting yapar... defalarca seyredersiniz... olağanlaşır...
Yetiştirdiğiniz çocuğunuzun, yaşamınızı paylaştığınız eşinizin çalıştığınız erkek arkadaşlarınızın da değişmesine katkıda bulunma şansınız da elinizden alınır.