Aslında… Yaşadıklarımı yazdım!
Ben de hep ölümden korktum.
Sevdiklerimi kaybetmekten korktum.
Bu sebeple her dayatılan tıbbi müdahaleyi sorgusuz kabul ettim. “Yan etkileri nedir” sorusu hiç aklıma getirmedim; yeter ki ortaya çıkan “arızadan” kurtulayım istedim! Her ilacın daha başka felakete yol açabileceğini hiç düşünmedim…
Mesela… Bana da rahatsızlığım için “genetik” dendi; hayatımın sonuna kadar kullanacağım ilaca başladım. Demediler ki, “bu hastalık aslında ilaçsız da iyileşebilir.”
Laboratuvarlara-kliniklere hapsedilen bedenimin feryatlarını duymadım. İlaçların iyileştirmediğini sadece baskılama yapıp bedende başka sorunlara yol açtığını aklıma bile getirmedim. Tek kurtarıcım ilaç idi!