Prof. Yalçın Küçük, dört yıllık Paris sürgünlüğünün ardından tutuklanacağını bile bile 29 Ekim 1998’de Türkiye’ye dönmeye karar verdi. Dönüş hazırlıkları yaparken 16-17 Ekim’de gazeteci İlker Maga’ya verdiği röportajda şunu söyledi:
-“1993’ten sonra, buraya (Paris’e) geldikten sonra, ey Kürt senin kafana aşık değilim, ben yükselen insan başına aşığım, dedim. Sınıf hep hareketli olmalı, insan başı da hep yükselmeli. Sen bir çamurun içinden çıktığın için ben seni destekliyorum. Ancak çamurun içinden çıkmak istediğin müddetçe ben seni desteklerim. Yoksa, çamurun içinde kendi halinde memnun olan baş, ister Kürt başı olsun, ister Türk başı olsun, ister Arap başı olsun bunun hiçbir önemi yoktur…”
Çamur metaforu, itibarsızlıktır, kirlenmektir…
Yalçın Hoca, Paris’te neler görüp yaşadı ki bu tespiti yaptı.
Sonraki siyasi çizgisine bakarak, Paris’teki PKK’lılara “çamurdasınız” dediğini çıkarabiliriz. Yalçın Küçük’ü aydın yapan bu özelliğidir, silahtan güçlü düşüncesini hiç saklamadı…
Pekala, PKK çamurdan nasıl çıkacak?