1960’lı yıllardı. Henüz televizyonla tanışmamıştık. Herkesin
altında araba (taksi denirdi o zamanlar) olmasının düşünülemeyeceği
yıllardı. Akşamları radyodaki 18.00-19.00 arasındaki reklam
kuşağında, yanılmıyorsam perşembeleri 10 dakikalık programı vardı.
Reklam kuşa- ğının sponsoru Pirelli Lastikleri’ydi. Açılışta sesi
kadar duru diksiyonuyla “Gözünüz yolda, kulağınız bende olsun
sevgili şoför kardeşlerim” derdi. Biraz konuştuktan sonra da
şarkılarından birini seslendirirdi. En azından benim aklımda böyle
kalmış.
Kamyonların yolları giderek daha fazla işgal etmeye başladığı ancak
arabeskin henüz ortalığı kasıp kavurmadığı, Orhan Gencebay’ın
müthiş çıkışıyla müzik tarihini değiştirmesine ramak kalan
1967’de o “Sanat Güneşi” ilan edilmişti bile. Daha sonra
Bodrum’da “Paşa” olacaktı.
1 Ocak 1951 akşamı ilk kez radyoda canlı yayında şarkı söylemesiyle
birlikte ülkenin ve toplumun gündemine girmişti. Sahne aldığında
önce siyah yerine beyaz frak giyecek, ardından papyonunun üzerine
iliştirdiği inciyle göze batacak, 1970’te mini etekle sahneye
çıkacaktı. Hâlâ kimliğini bulamamış, kendince çok eril bu toplumda
asla kabullenmediği eşcinselliği ile başlara taç
edilecekti.