Ben Gırnata diyorum. Grenada'ya bu 2.gelişim. “Şehir unutmaz” diyenler ne kadar haklıymış. Malağa üzerinden Medine Vadisi denilen harika yol ile geldiğim şehrin bugünkü mimarisi bile halen Endülüs Müdeccen izlerini taşıyor.
Uçakta İskenderiyeli bir öğretmen hanımla tanıştım. “Tarihi kütüphaneniz çok değerli” deyince, bizim Süleymaniye Kütüphanesi'nden heyecanla bahsetti. Cemile Hanım’ın anne babası, Malaga'daymış. “Moriskoları biliyor musunuz” dedim. “Böyle bir soydan geliyorum” dedi.
Galiplerle mağluplar arasındaki ilişki, devralınan miras üzerinden sürmeye devam ediyor. Ben Endülüs'ü Chateaubriand'ın Haçlı takıntısına rağmen tutkulu ve saygılı diliyle okumayı önemserim. Bazen tarih kitapları