Dizimin amortismanı bu duruma dayanamazdı tabii. Sonunda
diz amortismanı galiba tamamen koptu. Şimdi adımı attığımda
bacağıma sanki kama saplıyorlar.
Deli babamla birlikte dışarıya çıkmama kararı zaten almış
olduğumuzdan bu durum beni çok zorlamadı.
Sadece her gün bahçenin her santimetrekaresini bıkıp
usanmadan, nedense, koklamak zorunda olan ve benim de bundan
en azından kendileri kadar zevk almamı bekleyen iki
köpeği gezdirmek beni zorluyor.
Köpeklerim filozof yapılılar. Sıkça koklamayı kesip ufuklara
bakarak dalıyorlar. Ne düşünüyorlar bilemiyorum ama derin bir
şeyler olduğu belli. Çünkü her yeri devamlı koklamak gibi çok
önemli bir faaliyete ara verdiklerine göre derin olmalı
düşündükleri.
Köpeklerime daha iyi hizmet vermek benim kalan tek idealim bir
süredir.
Geçmişte daha farklı bir ülkede yaşayacağımı
düşünmüştüm. "Farklı bir yaşam hayal"diyordum. Mutlu
olabileceğime inanmaktaydım. Şimdi gerçekçi oldum zorunlu olarak ve
bunları bir kenara bıraktım.
Artık köpeklerimi iyi gezdirebilirsem, onları mutlu görürsem ben de
mutlu olabiliyorum. Yanianlayacağınız ideal yaşam hedefimi iyice
aşağı çekmiş durumdayım.
***