Vücuda rağmen sanki gençmiş gibi davranmaya çalışan beynim, artık yeşil çevre, sokak kafelerine oturabileceğim havalar, güneş ve parlaklık arzuluyor daima. Ruhum genç kalmaya direnmeye çalışan beynime uymayıp karamsarlık çukurlarında debelendiğinden kışa özgü grilik ve siyahlık bana hiç uymuyor. Saat 16.30 civarında hava karardığından ve sabah uyandığımda da hava sanki yine biraz sonra saat akşamüstü 16.30 olacakmış gibi durduğundan ruhumun karamsarlığı gittikçe artıyor. Sanki hala daha gençmiş gibi direnmeye çalışan beynim ruhuma teslim olabilir bu mevsimde.