BEN Türkiye’ye direniş halindeyim.
Babamdan öğrendiğim, hayat ne darbe vurursa vursun her koşulda
mutluluğu yaratıp onu yaşamaktır.
Dikkat edin, mutluluğu “bulmak” değil “yaratmak” dedim; çünkü
mutluluk insanın beynindedir, o bulunamaz, ancak yaratılabilir.
Türkiye’ye direniyorum; çünkü kendimi bildim bileli beni mutsuz
etmeye çalışıyor; son yıllarda çabalarını hayli artırdı.
Beynim mutlu olmayı ve olumluyu bulmayı istiyor.
O ise bana sürekli kriz ve kötümserlik empoze etmeye uğraşıyor.
Direniyorum ülkeme, teslim olmayacağım.
Tavrım böyle olduğu için de yüreği teslim olmayı kabul etmeyen ve
her şeye rağmen geleceğimize yatırım yapan insanları çok
seviyorum.
Onlarla konuşmak, arkadaşlık etmek ruhumu yeniliyor.
Bu tür insanlar doğal olarak az sayıdalar, ama burada nicelik değil
nitelik önemli.
Bazen onların sadece varlıkları bile insanın gelecekten umutlu
olmasını sağlayabiliyor.