Olabildiği kadar fazla mehter marşı dinlemeyi hayatının merkezi
yapmış bir insan olarakNew York’taki gösteriyi kaçırmış olmak bende
hayli stres ve üzüntü yarattı. "Bilseydim Türkiye’ye
gelmezdim" bile dedim kendi kendime.
Arada ne tür illiyet bağı var bilmiyorum ama mehter gösterisiyle
birlikte New York’ta mangallar da yakılmış ve piknikler de
yapılmış.
Umarım hiç bir Amerikalı mangal dumanından rahatsız olduğunu filan
söylememiştir. Çünkü burada gördüğüm başka haberde çevredeki
evlerde oturanların parktaki fazla mangal dumanından rahatsız
olduklarını duyan mangal başındaki adam aynen şöyle
dedi: "Mangalın olduğu yerde duman da olur." Mantık bu
kadar düz, bu laf hatta düzden bile daha düz bir mantık
içeriyor. O kadar düz ki, mantığın kendisi bile dümdüz yere
seriliyor. O yerde mangalın olmayacağı bir alternatif bir
hayat onun hiç aklına gelemiyor bile. İşte bu tipler Amerika’ya
mehterle filan geliyorlar mangallarını da yakıyorlar. O
yaptıklarına mangal yakmak yerine barbekü yapmak deyiverseler
Amerikalılar ile her türlü potansiyel sorunun çözüleceğini birileri
anlatmalı bunlara. Mehter sorununu nasıl çözeriz veya bunun
bir çözümü gerçekten acaba var mıdır, işin o yönünü bilmiyorum.