Bebek sahilinden sonra bir metro vagonunda da çıplak sevişme vakası ortaya çıkınca, ben de alarm sinyalleri çalmaya başladı. Hayır bu panikten kaynaklanan bir alarm değildi, bu gençken bile yapmaya utanacağım türde bir hareket olmasına rağmen insanların çıplak vücutlarıyla veya kamuya açık alanlarda sevişerek topluma bir takım sinyaller vermeye çalışmalarına ilke olarak karşı değilim, hatta bir sivil itaatsizlik türü olarak bunu desteklediğim bile söylenebilir. Bende yükselen alarm sinyali acaba yeni bir protesto türü ile mi karşı karşıyayız, yoksa bunun bir defa olunca diğerlerinin kopya eylemlerden mi ibaret olduğuna karar verememekten, yani anlayamamaktan, meseleyi çözümleyememekten kaynaklanan bir alarm sinyaliydi. 1970'lerin başından itibaren gençlik yıllarımı dönemin kültürel anarşi merkezi diye tanımayabileceğim New York'ta geçirmiş olduğumdan eğer bu yaşadıklarımız bir yeni protesto biçimleriyse bunu anlamamıza yarayacak en büyük deneyimin bende olduğu muhakkak. Bu yüzden geçen hafta yaşadıklarımız her neyse onları belirli bir kültürel perspektife oturtmamıza yardımcı olması için geçmişte yaşamış olduğum deneylerden belki öğretici olurlar diye örnek vermeye çalışacağım...