50 yıl önce yazın bugünlerde New York sokaklarındayım. O günü çok iyi hatırlıyorum çünkü insanı çıldırtacak derecede sıcak ve nemli bir hava vardı. Eski tür soğutuculardan çıkan yoğun gürültü şehirde kolektif bir uğultu yaratıyordu. 1972'de şehri serseriler teslim almaya uğraştığından hiç durmayan polis ve ambulans sirenlerine karışıyordu klimaların uğultusu. Sıcak günlerde şehrin elektrik kapasitesi bu yoğunluğa nasıl dayanacak diye düşündüğümü hatırlıyorum o gün. Nitekim 4 yaz sonra tabloid gazetelerin "Sam'in Oğlu" adını verdikleri seri katilin şehirde dolaştığı bir yaz gecesi aniden elektrik kesilmiş ve şehirde iç savaş benzeri bir gece yaşanmıştı. 1972'de 18 yaşındaydım. Ne kadar değişik anormal şey görsem beni şaşırtmıyordu çünkü her şeyi yeni keşfetmenin heyecanı içindeydim. Hızla bir günah başkenti haline dönüşmekte olan şehir bana ayrıca verdiği entelektüel haz ile de çok çekici geliyordu. Özellikle o günlerde çok canlı olan dergi dünyasını keşfedip yeni yayınları öğrenmek bana büyük keyif veriyordu. Şimdiki kafe zincirleri henüz ortada olmadıklarından sokakta içeceğimiz kahveleri ya hamburgerciden ya da sigara ve puro satan dükkanlardan alıyorduk. Sigara deyince o...