Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan Yerli Düşünce Derneği’nin programındaydı dün.
ATO Congresium, (Yerli Düşünce demişken, Ankara’nın bu tür etkinliklerinin yapılabildiği istisnai mekânlarından birinin ismine takılmadan, takmadan geçmeyelim!), efendim, ATO Congresium, müthiş bir buluşmaya ev sahipliği yaptı.
Yazılarımda sık sık, muhafazakâr takımındaki hımbıllığa, pörsümüşlüğe, komplekse, eziklik ve de büzüklüğe vurgu yaparım malûm...
Bu buluşmaya “muhteşemlik” atfetmemizin en büyük sebebi, koca salonun cıvıl cıvıl olması, gerektiği kadar agresif ve heyecanlı bir görüntü arz etmesiydi.
Sayın Cumhurbaşkanı her vakit olduğu gibi müthiş heyecan verici bir konuşma yaptı; “Zalimler İçin Yaşasın Cehennem!” kutlu mesajını tekrarlarken tüyleri diken diken etti.
Merhum önderlerimiz Necip Fazıl Kısakürek ve Abdürrahim Karakoç’tan dizelerle salonu coşturdu...
Ben Sayın Erdoğan’ın birçok konuşmasına şahitlik ettim; bu da binlerce başarılı misalden biriydi...
Bu sefer fark salondaydı.
Bu kadar coşkulu atmosferi son yıllarda ya görmedim ya da gördüysem bile unuttum...
Dikkatimi en fazla çeken husus, coşku rüzgârının üç noktada kasırgaya dönüşmesiydi...
Birincisi;
Rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu’nun isminin zikredildiği andaki müthiş coşku; büyük çoğunluğunu zımba gibi gençlerin oluşturduğu büyük topluluk Rahmetli Başkan’ı tarifi güç bir coşkuyla andı.
Sonra...