Geçen hafta Tunus’ta Ulusal Müze’ye karşı 20’si yabancı turist olmak üzere 23 kişinin ölümüne yol açan terör saldırısını gerçekleş- tirenlerden birinin ağabeyi, BBC’ye konuşurken şöyle yakınıyordu: “Kardeşim iyi bir aile ortamında yetişti. İyi bir sosyal çevresi de vardı. Hatta arkadaşlarıyla içki de içerdi. Sonra ne oldu anlayamadım. Birileri onun beynini yıkadı, kendisine din uğruna ölmek gerektiği fikrini aşıladı”...
Aynı eylemde ölen diğer teröristin amcası da, El Cezire TV’sinde şaşkınlığını şöyle ifade ediyordu: “O bizim yanımızda büyüdü. Tunus kentindeki evimizde birlikte yaşıyorduk. Hiçbir şeyi eksik değildi. Son zamanlarda eve gelmemeye başladı. Arkadaşları ile başka bir yerde kaldığını söyledi. Meğer Libya’daki bir terörist kampında eğitim görüyormuş”...
Bu ifadeler, Tunus gibi Arap Baharı’nın öncülüğünü yapan ve devrimi hayata geçirmekte başarı gösteren bir ülkede, bu iki gencin nasıl olur da o dehşet verici saldırıyı gerçekleştirdikleri sorusunu bir nebze aydınlatıyor.
Sadece yoksulluk değil