İnsansız hava araçlarında İsrail’e mecbur kalmamızı isteyen zihniyet, nükleer enerjiye geçmeyelim diye de elinden geleni yapmıştı…
Bunlar -aramızdaki yabancı- Gezici’lerden başkası değildi. Saf vatandaşları, temiz köylüleri kandırarak taahhütlerinin karşılığını vermek istiyorlardı. Şu var ki çağımız dünyasında nükleer enerjiye sahip olmadan hiçbir devlet, büyük devlet olamaz. Bugün her önde gelen devlet, nükleer santrale sahip. Barajlar nasıl geçen asrın ileri teknolojisi idiyse nükleer enerji de bugünün ileri teknolojisidir. Biz, bu yolda geç bile kaldık. 1960-1980, 1990-2003 arasını koalisyonlarla heba eden Türkiye, zayıf iktidarlarla devâsa hedeflere yürüyemezdi. Metro ile ulaşımda bir telafi seferberliğinde olduğumuz gibi nükleer santraller konusunda da seferberlik başlamalı. Mersin’deki Akkuyu Nükleer Santrali bunun öncü teşebbüsü olabilir.
Adı geçen santral, Türk-Rus ortak eseri olacaktır.
Bunu söyleyince geçen asrın en önemli sanayi tesislerimizden olan İskenderun Demir Çelik Fabrikasıyla, İzmir Aliağa Rafinerisi’ni hatırlamamak mümkün değil. Onları da Ruslarla yapacaktık.