Eskiden de okullarda eğitim süper değildi ama hiç değilse çocuklara dürüstlük, doğruluk, saygılı, erdemli insan olma gibi kavramların önemi öğretiliyordu. Bunların artık hiçbir önemi kalmadı. Yeni Türkiye uyanıkların, görgüsüzlerin, cahillerin Türkiye’si…
Eskiden konuşurken, yanlış anlaşılacak ya da karşındakini kıracak sözler söylemek ayıp sayılırdı. Şimdi ise patavatsızlık, içi dışı bir olmak; saldırganlık, kendini savunmak olarak algılanıyor. Eskiden mütevazılık bir erdemken artık enayilik kabul ediliyor. Bırakın mütevazılığı, insanlar kendilerini övmekten, çevreye göstermeye çalışmaktan etraflarında olanı biteni göremiyorlar.
Özellikle de göz önünde olan herkese sanatçı dendiği şu günlerde, bazıları kendi değerini bile kendi biçiyor. Daha geçenlerde Coşkun Sabah “Ben Türkiye’nin bir değeriyim. Bunun lamı cimi yok!’’ demedi mi?