Siyasete itibar kaybettiren etkenlerin başında “bir kısım
politikacı”nın abuk sabuk vaatlerde bulunması gelir.
Süleyman Demirel’in 1991 yılında sarf ettiği “Kim ne veriyorsa beş
lira fazlasını vereceğim!” cümlesi, trajikomik bir misal.
Cem Uzan’ın “Vallahi mazot 1 lira olacak!” şeklindeki “yemin”i
de böyle, kara mizah örneği.
Tansu Çiller’i unutmak ne mümkün; “Her mahallede yüz
trilyoner olacak!” diyerek katkıda bulunmuştu, siyasete itibar
kaybettirme çabasına!..
CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu da malûm, bu türden
“tuhaf” vaatlerle çıkmıştı karşımıza, güncel misal olarak “boş
vaatler”de bulunmaya devam ediyor.