Evi olmayan kimse, memleketin âdetine göre, kira veya satın
almak için ödünç isteyebilir...
Sual: Bir kimse, her durumda mı veya hangi hâllerde, bir
başkasından ödünç olarak para isteyebilir?
Cevap: Ödünç istemek ancak lazım olunca caiz olur. Lazım olmak ise
üç türlüdür:
1-Lüzûm-i îcâbî. Yani nafakası olmayanın veya kazancı şüpheli
olanın, helal nafaka almak için, ödünç istemesidir. Setr-i avret
için çamaşır parası da böyledir.
2-Lüzûm-i aklî. Evi olmayan kimsenin, memleketin âdetine göre, kira
veya satın almak için ödünç istemesidir. Soğuktan korunmak için,
elbise parası da böyledir.
3-Lüzûm-i istihsânî. Mevkisi, vazifesi sebebi ile, âdete uygun
giyinmek için, ödünç istemektir.
Bu üç lüzumlu ihtiyaç için, bir başkasından faizsiz ödünç istemek
caiz olur. Yalnız bunlara ödünç verilir. Başkalarına, zalimlere,
fasıklara ödünç verilmez. İhtiyacı olana ödünç verilir. İhtiyacı
olmayana, malını lüzumsuz yerlere, harama harcedene verilmez.
Başkasına ödünç vererek, kendini sıkıntıya düşürmek de doğru
değildir. Nisaba malik olmayan kimsenin, kurban kesmek için ödünç
istemesi de caiz değildir.