Abartmıyorum, 20 yıldan fazla olmuştur bir Işıl Özgentürk yazısı okuyalı. Pepsi'nin bir reklam kampanyasını Ayşe Arman'ın yaptığı bir söyleşi üzerinden eleştiren bir yazım çıkmıştı Radikal İki'de. Yazdığım en harika yazı değildi kuşkusuz, hatta normal şartlarda unuturdum da. Ama yayımlandıktan bir hafta sonra Cumhuriyet'in arka sayfasında Işıl Özgentürk'ün aynı konuda, benim yazımın ana fikrini aynen kullandığı, yer yer cümlelerin de benzeştiği bir yazısı çıkmıştı. O yıllarda mesleğe yeni başlamış, dergi ve gazetelerde yeni yeni yazıları yayımlanan genç bir gazeteciydim. İmzam bilinmiyordu, henüz "kulübe" girmemiştim, dolayısıyla...