10 yıldır bir derneğin (HAÇİKO) başkanlığını yürüten biri olarak, birinci elden tecrübelerimi paylaşacağım bugün sizlerle.
STK’ların yani sivil toplum kuruluşlarının neler çektiğini
ancak içindekiler, birebir yaşayanlar bilir.
Yardım isteyeniniz çoktur, yardım edecek kaynaklarınız sınırlıdır.
Uykular kaçar, çaresizlik kabus gibi çöker üzerinize.
Hele ki yardım bekleyen ağzı dili olmayan canlılarsa, işiniz iyice zorlaşır.
İşte öyle zamanlardan biriydi.
Tüm yurda dondurucu soğuklar hakim olmuştu.
HAÇİKO’nun Türkiye’nin dört bir yanına dağılmış olan il temsilcilerinin en çok ihtiyacı olan şey mamaydı.
Van’dan İzmir’e, İstanbul’dan Erzincan’a, Kocaeli’den Bolu’ya, Ankara’ya her yerdeki yavrucaklar açtı. Ve bilirsiniz kışın hayatta kalmaları için gereken şey kalori, yani mamadır.
Mamamız ve kaynağımız kalmamıştı.