Tek çocuk deyiminden nefret ediyordum...
Onu her duyduğumda, bir şeylerimin eksik olduğunu hissediyordum...
Tam bir insan değilmişim gibi...
Tek çocuk deyişi orada öylece durmuş, suçlayan parmağıyla beni
işaret ediyordu...
Bana “Eksik bir şeyler var dostum” diyordu...
Yaşadığım dünyada, tek çocukların aileleri tarafından şımartıldığı,
zayıf ve bencil oldukları düşüncesi kabul görüyordu...
Yükseklere çıktıkça barometrenin düşmesi ve ineklerin süt vermemesi
gibi...
Birinin bana kaç kardeşim olduğunu sormasından nefret etmemin
sebebi buydu...
Hiç kardeşim olmadığını öğrendiklerinde içgüdüsel olarak şöyle
düşünüyorlardı:
‘Tek çocuksun, öyle mi?.. Şımarık, zayıf ve bencilsindir
sen...’
Refleks olarak verilen bu tepki beni üzüyor ve yaralıyordu...
Fakat beni daha çok üzen ve yaralayan aslında başka bir şeydi:
Hakkımda düşündükleri her şeyin doğru olması...
(...Haruki Murakami)
Öğrendim ki; “-Düşmenin acısını bilmiyorsan, yükselmenin hazzını alamıyorsun...”
KRAMPON
G.SARAY, Umut ile golden uzaklaştı...
...
CHALSEA’den kovulan Mourinho’nun gözü Trabzonspor’da...
...
RUSYA Savunma Bakanı Anton Chekhov; defalarca uyarmalarına rağmen
Sabri’nin tacize devam ettiğini açıkladı…
...
MUSTAFA Denizli: “Son 30 saniyede oynadığımız futbol umut
vericiydi...”
...
TOLGA Zengin: “Yan top diye çıkıp, evime gidesim var...”