Öğretmenlik yaptığım yıllarda üç binden fazla öğrenciye ders
verdim...
Çocukların iyi notlar almak için kendilerini çok zorladıklarını
gördüm...
Çünkü anne ve babalarının onları sevmesinin, okulda başarılı
olmalarına bağlı olduğuna inanıyorlardı...
Başta çocukların yanıldıklarını düşündüm. Bir anne ya da baba
elinden geldiği kadar çaba gösterip de yine de başarılı olamayan
çocuğunu sevmekten kaçınabilir miydi?...
Ne yazık ki genellikle yanılan ben oldum...
Pek çok ebeveyn, çocuğunun okuldaki başarısının kendilerini
yansıttığını düşünüyor ve çocuk beklentilerini karşılayamadığı
zaman acımasızca davranabiliyorlardı...
Bu anne-babalar çocuklarını ancak iyi notlar aldıklarında,
yarışmalarda birinci olduklarında, kurallara uyduklarında
seviyorlardı...
Hepimiz ailemizin üyelerine karşı şartsız sevgi gösterip
göstermediğimizi anlamak için davranışlarımızı incelemek
zorundayız. Ailemizin üyeleri, kendilerini sevmemizin oyunda
kazanmalarına, son model arabaları olmasına, işlerinde terfi
etmelerine ya da herhangi başka bir şarta bağlı olmadığını
bilmelidirler...
Birbirimize, sevgi görmek için herhangi bir şey yapmamıza gerek
olmadığını göstermeliyiz.
Birbirimize olan sevgimize zarar verecek bir şey yapmamız da söz
konusu değildir.
Tabii bu, akılsızca seçimler yapıldığında üzülmeyeceğimiz anlamına
gelmez.
Elimizden gelenin en iyisini yapmak için çaba göstermeliyiz.
Ama ne olursa olsun yine birbirimizi sevmekten vazgeçmeyeceğiz.