Hasan Aycın’ın sohbetlerine muttali olanlar iyi bilirler. O, hayat ve iman anlayışını benzerlikler üzerinden değil, farklar üzerinden kurar.
Ona göre, insanlar uyumada, uyanmada, yeni güne başlamada ortaktır. Bu ortaklık ancak ilgili fillerin ifasıyla farklılaşır. Zira özü itibariyle aynı olan bu işler, özleri yönünden değil onlarla kurulan ilişkiler yönünden değişerek, ferdi bir iman ve hayat anlayışını belirleyen olgular haline gelirler.
Uykuda, hangi suretlerle hemhal olarak uyumuşsak onların hükmüne / hakikatine tabi olduğumuz gibi, uyandığımızda da aynı hükmün hâkimiyetine girmiş olarak uyanırız.
Bu nedenle Aycın, önce, ölüme benzeyen uykuya geçerken, uyanmama ihtimaline göre davranmayı salık verir ve bu anlayış üzere imanı tazelemeyi, tevhide bağlılığı zikretmeyi, Besmele’yle yardım dilemeyi...