Zihniyet dünyasına dair konularda kesin ve bağlayıcı hükümler vermenin uzun erekte yarattığı bir dizi sıkıntılar hep vardır. Resim yasağı meselesinin sebepleri kadar sonuçlarını bütün bağlamlarıyla tartışabildiğimiz bile söylenemez mesela. Şimdi böyle bir yasak yok ama geçmişin bugüne yansıyan basıncı hepten yok sayılamaz. Sanat , düşünce ve bunlara bağlı estetik kavramsal olduğu kadar pratik bir ölçü sorunudur ve her sonuç asıl yarattığı değerlerle anlamını bulur. Teorik olarak resmetmekten kaçınılamayacağı hatta varlık olarak buna hakkının olmadığını düşünürüm hep insanın. Çünkü resmetmek ilkin zihinde görmeye ve duymaya bağlı kaçınılmaz bir etkinliktir. İnsan ilkin hareketle sonra da duyuş ve güzellik zevkiyle onu olgusal uygulamaya dönüştürür. Ezra Pound’un ‘şiiri çeviri içinde çeviri’ diye yorumlaması türünden bir olgudur sözünü ettiğim. Resmetmek görsel ve duyusal olarak resim içinde resim yapmaktır.
Resimli Cumhuriyet Din Kitabı, yazarın da uzmanlığı göz önünde tutulduğunda, resim yasağı gibi bir konuyla ilgili olmadığı halde yarattığı çağrışımla kendiliğinden bir soruya dönüşür adlandırılmasıyla. Resim olmadan adeta her şey boşluğa düşer. Ve İsmail kara resimleri...