Çobanın da davası var. Kim demiş ki dava sadece ideoloji tüccarlarının işi? Sürüsünü en güzel şekilde otlatırken kurttan kuştan korunmak ister çoban. Dağ bayır dolaşırken ıssızdır, yalnızdır. Gece çöküp de vakit ilerlediğinde hele uyku onu da gafil avlar. Üstelik, hangi fani sonuna kadar uykunun uyuşturucusuna dayanabilir ki? Uyurken uyumayan bir yoldaş diler çoban. Issızlıkta dolaşırken kendisine eşlik edecek, dağılan sürüyü çekip çevirecek bir arkadaş. Kendi gözü kapalıyken açık kalacak göz, duymayacağı sesten tüyü kabaracak bir canlı. Köpekten başkası değildir o. İnsan nasıl başarmıştır köpeği evcilleştirmeyi? Sadık bir eşlikçi kılmıştır onu kendine bilinmez? Çoban bu derin derin antropolojik hikayeyi düşünmez. Asil bir anneden olmasını...