Mini bir kara üzüm salkımını soğuk suda yıkadıktan sonra iştahla yiyen kişi elinde kalan çöp karşısında hayrete düşer. Damağındaki doygun tadı zihninde tartarken az önce salkımı bir arada tutan örgünün hafifleyip sessizce sonuna razı olmasına bir kez daha şaşırır. Dünya aradan çekilmiş, üzümün ruhu yükselip gitmiş gibi olur sanki . Gerçekten de bir üzüm salkımından geriye kalan çöp ne kadar da ilginçtir.
Nice sanat çağrışımıyla dolu görselliği bir yana insana telkin ettiği düşünceler az değildir. Bazı taneler koparılırken geride ıslak alevi bir iz bırakmış, kabuk parçacıkları çekirdekle birleşerek son bir hayat tesellisi diye uçta parlamıştır. ‘Armudun sapı üzümün çöpü’ sözü çokça yanlış yorumlandığından olacak, bir üzüm çöpünün bize telkin ettiği fikir ıskalanmış, görmezden gelinmiştir. Üzümün çöpü armudun sapı demek her varlık ve nesnenin güzel sonuna nazar kılmak kadar her şeyin asıl varlık sebebini de unutma demektir. Esası kaçırırsan varlığın ve hayatın kıymeti kalmaz diye seslenmektir.
Varlığın ve hayatın kıymeti tam da burada, bir üzüm çöpünün bir armut sapının mahiyetinde düğümlenir. Çöpün ruh ve şekil değiştirip bambaşka bir hale bürünmesiyle varlık ve...