...Ama söylesem kim anlar, kim anlar "ahların" tesirini, kim
yüreğinde hisseder, gece kör yarılarında kim uyanıp bu dertle
dertlenir ki...
Ümmete ümit olan o "tüzel" kişilik adına, ruh kanseri olmuşlardan
kaçılmıyor, bildiğiniz menfaat tarikatları türemiş burçlarında
yitik vatanımızın...
Ah yürekler nabzını yitirmiş. Hayallerimiz yaralanıyor,
rüyalarımıza zehirli yılanlar kaçıyor, duygularımız bizden
bildiklerimiz sayesince taciz ediliyor...
Kendi mahallemizde dışlanır olduk...
Alacakları üç kuruşla, muhafaza etmek istedikleri koltuklarının
rüyasıyla karabasan göbekliler yüzünden, devletimizin bekası
önemsenmiyor, istikbal ve istiklal namusumuz maalesef çok azının
ülküsü olmuş onlar da yetkin değil, yetkin olan etkin değil.
Dili zikir, gönlü ümmet memleket dualılarımızdan başka kimse
umdelerimizin değerini önemsemiyor. Devlet dediğimiz ümmet olan o
ümit asıl önemsenmiyor...
Kudüs, Sarayova, Diyarbakır, Hocalı, Bağdat, Şam, Kahire vd. aziz
beldelerimizi, kültürel ve tarihsel mirasımızı önemsemeyen
basiretsizler yüzünden gittikçe insanımız "...'de" bu değerlerden
UZAKLAŞIYOR. Uzaklaşmakla kalmıyor YABANCILAŞIYOR.
Değerlerimiz YABANCILAŞIYOR geleceğimize.
Nesillerimiz küffarın sofrasına EMANET.
Bizse makam fukarası. Batsın koltuklarınız. Batsın.