Kaşif Töre telefon etti ve “Önümde arşivlenmiş bir yazın
var” diye ekledi: “Bugünü sen on yıl öncesinden
yazmışsın!”
Tamamen unutmuşum. Dönüp baktığımda o gün yazdıklarımla bugün
yaşananlar arasında çarpıcı kıssadan hisseler olduğunu fark
ettim.
Sevgili Töre’nin sakladığı yazı tam on yıl öncesinin “27 Ağustos
2005” tarihini taşıyor.
“ABD’ye İyi Akşamlar ve Bol Şans!” başlıklı yazıyı
bir George Clooney filmi için kaleme
almışım.
ABD’de Irak savaşı yıllarında hortlayan “McCarthyciliği” ele alan
filmi anlatırken “zamanın ruhuna ayna tutuyor” demiş,
“Bush Amerikası McCarthyciliğinin en yalın soruların bile
sorulmasına geçit vermediğini; çocuklarını yitiren anaların
feryatlarına dahi kulak tıkadığını” belirtmiş, o meyanda o
yıllarda “Cesaret Ana” olarak ünlenen “şehit
annesi Cindy Sheehan”in öyküsünü
anlatmışım…
“Irak’ta oğlunu kaybeden Bayan
Sheehan; Bush’a çok basit bir soru
yöneltiyor: ‘Oğlum neden öldü?’ ” diye başlıyor o
satırlar…
Bugün kardeşinin tabutu önünde, “Bunun katili kim? Bunun
sebebi kim?” diye haykıran acılı “ağabey”
Yarbay Mehmet Alkan gibi tıpkı…
Yerli McCarthyciler
“Cesaret ana Cindy Sheehan”la devam edelim:
“Sheehan, oğlu Casey’yi 2004 yılının nisanında yitirmiş. O gün
bugün, Başkan Bush’la yüz yüze görüşmek ve saplantıya
dönüşen bu soruya yanıt alabilmek için çırpınıyor.