İnsanoğlu hiç şüphesiz aciz ve kusurludur. İnsanın nefsi kişiyi yanlış yapmaya ve günah işlemeye itebilir. Yapılan bu günahlardan dolayı ise hemen tövbeye yönelmek ve af dilemek gerekir
İnsanoğlu günah işleyebilir. Belki işlememelidir. Uyarılı
olmalıdır. Ama kötülüğe meyl eden nefis vardır ve nefsi kişiyi
tuzağa düşürebilir. Böyle bir durumda, günahtan tövbe
geciktirilmemelidir ve tövbe içten olmalıdır.
Günahtan tövbe eden şunlara dikkat etmelidir:
1 - İşlediği günahı tamamen terk etmelidir.
2 - İşlediği günahı dile getirmeyecek, konuşmayacak.
Başkalarına anlatmayacak.
3 - Kendisini günaha iten ortamlardan uzaklaşacak.
4 - İşlediği günaha benzer günahlardan da uzak
kalacak.
5 - Günahları konuşanları dinlemekten uzak kalacak kulağıyla
da günah dinlemeyecek.
6 - Yüreğinden günahı silecek ve asla düşünmeyecek içinden
böyle bir niyet geçirmeyecek.
7 - Tövbesinde samimi olup olmadığını tartacak.
8 - Tövbesinin yaşantısına yansıyıp yansımadığına
bakacak.
9 - Kalbinin, niyetinin, ihlasının düzgün olup olmadığına
bakacak.
10 - Tövbe edecek ama tövbeye de aldanmayacak. Sürekli
tövbesine devam edecek.
Kur'an-ı Kerim övünmeyi, kendini öne çıkarmayı, takva sahibi
olduğunu seslendirmeyi doğru bulmaz. Bu nedenle de Allah şöyle
buyurur: "Öyleyse kendinizi temize çıkarmayın. O sakınanı, çok iyi
bilir." (Necm,32)