Hatay’ı mahvettiler. Hektarlarca ormanın küle dönmesine, kaçamayan ve küle dönen kaplumbağaların ardında bıraktıkları yanmış kabuklara, yeşilinden geriye kapkara bir toprak kalan o güzelim coğrafyaya bakınca ürperdim. Yerleşim yerlerine kadar sıçrayan yangında panik olan çocukların, kadınların videolarını gördüğümde telaşları telaşım oldu; ama o ateşe övgü düzenleri, kutsal ateşi selamlıyoruz diyenleri görünce insanlığımdan utandım.
Yok elbette öfkeyi söndürmek için ilk bulduğu olağan şüphelinin boğazına sarılanlardan değilim. Yok elbette "Bakın bakın bu işi şunlar yaptı! Vurun!”culardan değilim. Ama ülkede olup biten her melaneti devletin sırtına nakşetmeye çalışmak nasıl bir ruh hastalığıdır onu da anlamakta zorlanıyorum. PKK geçmişte orman yaktı, daha geçen yıl yaktı, yine yakar, kabul edin bunu.