ABD Başkanı Biden’ın dondurma yalarken muştuladığı, ‘hafta sonunda ateşkes ihtimali çok yakın’ haberinden sadece saatler sonra, yarım kâse un yardımı için toplanmış Gazze masumları İsrail tarafından katledildi, 112 şehit ve belki 10 katı yaralı verildi…
Amerikan sosyolojisinde genel bir görgüsüzlük katmanı hep vardır ama soykırımla-dondurma arasındaki insani zıtlığın hödüklük boyutu bu kadar vücut bulmamıştı…
Siyaseten ise bizzat Beyaz Saray sözcülüğü Biden’ın ‘ateşkese yakınız’ açıklamasındaki mesafeyi hemen düzeltti; “üzerinde çalışılıyor ama o kadar yakın değil” diye…
Suç bizde; Washington şu an İsrail’i durdursa minnet mi duyacağız da kulağımız hep orada? Yuhlar olsun; bebek katili, soykırım ortağı ABD’yi affeden, İsrail’i de affeder, hiç farkları yok. O uçak gemilerini unuttuk bir defa. ‘İsrail’e dokunanı yakarım, araya gireni yıkarım’ flamaları taşıyorlardı…
İşin doğrusu, krizin insanî boyutuna ilişkin söylenecek laf bitmiştir. Siz bu satırları okurken bebekler açlıktan ölüyorsa, başlarını başka tarafa çeviren ülke ve kuruluşların yüzüne tükürme hakkınız vardır. Ama ne fayda?
Paralel yürüyen bir seri...