Osmanlı Saray kültüründe kalemi güçlü şairler vardı. İkiye ayrılırlardı. Sarayı, padişahı, vezirleri övüp göklere çıkartanlar
“ihsan” yani “altın dolu para kesesi” kaparlardı. Padişahı, vezirleri eleştiren; “Kaderin Okları” diye kitap yazanlar ise boğdurulup cesetleri Sarayburnu’ndan Marmara’nın sularına atılırdı.
Şair Nedim!
İhsan kapardı.
Şair Nefi!
Denizi boylardı.