Aramıza kin, nefret, intikam, kavgayı kimse sokamasın,
sokamasın, ülkem bölünmesin, insanlarım birbirine düşmesin diye
Irak sınırında nöbetteydim.
Çatışma çıktı.
Vuruldum.
Beni büyüten, vatan nöbetine gönderen Babam Mustafa
Kırıkcı ne güzel söyledi: “Acılarımızı paylaşmak için
cenazemize herkes gelebilir” dedi.
Acıları paylaşmak için.
Sevinçleri bölüşmek için.
Birlik ve beraberlik için.
Ben nöbetteydim.
Tertemiz anlımdan vuruldum.
Ben Akkuzulu Köyü’nden şehit piyade er Yener
Kırıkcı, Ankara’ya sadece 40 kilometre uzaklıkta köyümde
cenaze namazım kılınırken “babamın ve ailemin ve köylülerimin
acısını paylaşmaya gelmiş” birine yumruklu, sopalı, taşlı, diri
diri yakmalı saldırı olsun diye mi şehit oldum?
Cenazemde olanları gördüm.
Kanım dondu.
★★★
Sanki köyümün havasına benzin buharı karıştırılmıştı. Nasıl
oldu, kim yaptı, kim benim köyümün havasını yanmaya hazır benzin
buharı ile doldurdu? Biri bir çakmak çakacak, yanan bir sigara
izmaritini atacak, köyüm alevler içinde kalıp yanacaktı.
Ayrıştırıcı dil.
Kamplaştırıcı öfke.
Cepheleştirici bölünme.
Köyümüze kadar geldi.
Parti kongrelerinde, meydan mitinglerinde, TV konuşmalarında “Ben
piyade er Yener Kırıkcı gibi Mehmetçiklerin şehit ve gazi olmasını”
siyaset malzemesi haline getirmekle başlandı. Köyümün havası benzin
buharı ile böyle dolduruldu.
Cephe kuruldu.
Cephe, cepheyi doğurdu.
Önce bir taraf kendi adını “Cumhur ittifakı” koyan bir cephe
kurunca, o cepheden memnun olmayanlar da karşı cepheyi
oluşturdular. Onlar adlarına “millet ittifakı” dediler. Cumhur,
halk demek. Millet de halk demek. İki cephe de kendini halk diye
tanımlıyordu. Halkın PKK üzerinden HDP’ye duyduğu öfkeyi karşı
cepheye yönlendirerek; köyümün insanlarında “Kemal Kılıçdaroğlu’nu
beni şehit eden PKK’lının yakını gibi görme algısı” yaratıldı.
Cenaze namazıma gelmiş insana yumruk atan, taş fırlatan ve “yakın o
evi diyen” köylümü ben tanırım. Bu insanlar öyle kimseler değildi.
Köylülerim “benzin buharı dolmuş havaya çakmak tutan insanlar
haline” geldiler.
★★★
Ben piyade er.
Yener Kırıkcı.
Çatışma çıktı.
Şehit oldum.
Vatan için.
Bölünmemek için
Beraberlik için.
Acıları birlikte paylaşmak için.
Sevinçleri birlikte bölüşmek için.
Terör koridoru kalksın diye…
Ortadoğu barışa ulaşsın diye…
Türk-Kürt ile kopmasın diye…
Kürt-Arap ile…
Arap-İranlı ile…
Arap-Türk ile çatışmasın diye…
Ben şehit oldum.
Cenazemde yapılanı gördüm.
Ben niçin şehit oldum?
KALEMİN GÖR DEDİĞİ