Neşat Aslan, İzmir’de mahkemede katipti. Kazancıyla ailesini geçindirip kimseye muhtaç olmadan yaşıyordu. Emekli oldu. Biriktirebildiği birkaç kuruşu vardı. Memur emekli aylığıyla geçinmek daha kolay diye Balıkesir Burhaniye’ye taşındı.
Mektup aldım.
Şöyle yazıyor:
“Burhaniye’de bile geçim zora girdi. Ailece sıkıştık. Bugün çok üzüldüm. Çünkü bu yaşıma kadar sakladığım nişan yüzüğümü, kuyumcunun kapısı önünde parmağımdan çıkarıp çıkarıp yeniden taktım.
Anılarım canlandı.
Geçmişi hatırladım.