Evet o cümleyi bulsam, yazacağım. Bir kelime. Bir deyim. Bir sözcük. Bulunduğu zaman “Adanalı Dayanışması” destan yazmaya başlıyor. 105 yıl önceydi. Fransız askerleri Antep’i, Maraş’ı ve Adana’yı basıp vatana el koymuşlardı. Osmanlı’nın son padişahı, “Anadolu’nun parçalanması antlaşmasının altına imzasını atmış” İngiliz gemisine binerek kaçmayı planlamıştı.
Bir dayanışma!
Bir sahiplenme!
Bir yüce duygu!
Düşman askerini Ceyhan Nehri’ne dökecek; Türkiye’nin önüne işte o zaman; “yeni bir ışıklı yol” açılacaktı.
★★★